.Από την ποιητική συλλογή "Το προσωπείο του χρόνου", Κοινωνία των (δε)κάτων,  Αθήνα 2010

 

Οδόσημο

 

Στο πλάι του πάντα, πάντα

ήταν ανοιγμένος ένας λάκκος.

Πρόσεχε πάντα του να μη σκοντάψει και κυλήσει μέσα.

Ήταν ο λάκκος της ανίας και της αεργίας, ήταν ο λάκκος

της λησμονιάς της αληθούς ουσίας.

του αυθεντικού εαυτού του,

ο λάκκος των συμβάσεων και του συμβιβασμού αλλά

και ο λάκκος του κιτς, της ακομψίας και της προστυχιάς

Πρόσεχε πάντα αλλά –προτού το καταλάβει-

άλλος άνοιξ΄ εμπρός του μαύρος λάκκος

(αυτός που του ΄φερε μες τη χοάνη της

η μαύρη τρύπα του καιρού)

και τονε ρούφηξε για πάντα.

           Προσπέρνα ταξιδιώτη

 

(χιμ)


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το Δημοτικό Σχολείο άρχισε να χτίζεται τον Αύγουστο του 1936. Επειδή τότε δεν πήγαινε αυτοκίνητο στου Σέρβου, τα τσιμέντα τα κουβάλησαν με μουλάρια από τα Λαγκάδια. Τις σιδερόβεργες όμως για την πλάκα, λόγω του μήκους τους και της φύσης του μονοπατιού δεν μπορούσαν να τις φορτώσουν στα ζώα και γι' αυτό τις κουβάλησαν οι Σερβαίοι στον ώμο από τα Λαγκάδια. Οι εργασίες σταμάτησαν λόγω του πολέμου και συνεχίστηκαν μετά το 1949. Οι αίθουσες του σχολείου άνοιξαν για τους μαθητές το 1954.