Τον Αρτοζήνο αποχαιρέταγε
-χαλκωματένιος μεσοπέλαγα-
ο Ήλιος από το Κατάκωλο.
 .
Στην εκκλησιά μοσχοβολάγανε
οι προσφορές, τα μοσχολίβανα,
τα ρόδια, οι δυόσμοι και τα μάραθα.
.
Τα ψυχοχάρτια σιγοδιάβαζε
ο παπα-Γιάννης και στης μνήμης μου
τ΄αλώνι πανηγύρι σταίνανε
οι ζωντανοί μ΄αυτούς που φύγανε.
.
Κι εγώ ένα κεράκι άναβα
από συνήθεια για να καίγεται,
και σιωπηλός σταυροκοπιόμουνα.
.                 
Και μόνο ένας δεν ερχότανε
στη μνήμη μου
-έφυγε στα τριάντα του-.
Ήτανε ο πατέρας που δεν γνώρισα...
 
.
(ΧΙΜ)

Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.