Τα που άγιασαν τα χέρια σου,
Μας στέκουν κακιωμένα...
Στείλε τους μια παραγγελιά μανούλα να μερέψουν.
Να μας γελάνε φιλικά, σαν τη φωτογραφία,
Που η ατσαλένια σου ματιά το μέλι δεν σκεπάζει.
.
Στο σπίτι, στην κυψέλη σου,
Που απλόχερα σκορπούσες...
Παίρνοντας μύρα απ΄τους ανθούς του κάματου της ημέρας,
Το περιβόλι της καρδιάς, π΄ανθούσανε μανούλα,
Και σφήκα με προστάτευες μ΄ένα κεντρί βελούδο...
