Χαμόγελα ζεστά της άνοιξης. 

Κορίτσια δεκατέρω χρονών.
Σχολειό κι αινίγματα,
παιχνίδια… όνειρα…
Η Πόπη η μαυρομάτα κι η ξανθή Ρηνιώ.

Στα πρώτα τους τα τρεμουλιάσματα.
Κρυφά στενάγματα στο δειλινό…
«Λυσίου Λόγοι»… κούκλες…
Αχ τα σύνορα,
διαβαίνανε, των δεκατέσσερω  χρονώ.

Κάπου ένα δάκρυ’ αλλά κελάηδημα,
γλυκό η ζωή των αηδονιών.
….Γκέο – Βαγκέο…
Βάσανο το διάβασμα…
μα τι γλυκειά η ματιά των αγοριών.

ψέματα ζωή! Ποιος να περίμενε
το χάρο μες στον κεραυνό…!
Και θέ  μου΄
καίει την ομορφιά την άγουρη,
της άνοιξης των δεκατέσσερω χρονών…!

Κορδέλες… Ξαφνιασμένα πρόσωπα
κάτω απ΄ τα μάτια τα κλειστά τον ουρανό,
σα να ρωτούσαν:
Μα, σε βρίσκει ο θάνατος,
σαν είσαι μόνον δεκατέσσρω χρονών;
………………………………………………………..

Δυό παπαρούνες κάθε Μάη στα μνήματα,
κι ώχ, κάθε πρωτοβρόχι…Μακρυνό,
ένα σκοπό μου φέρνει,
-όλο παράπονο-
….  Η μαυρομάτα η Πόπη κι η ξανθή Ρηνιώ….


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το Δημοτικό Σχολείο άρχισε να χτίζεται τον Αύγουστο του 1936. Επειδή τότε δεν πήγαινε αυτοκίνητο στου Σέρβου, τα τσιμέντα τα κουβάλησαν με μουλάρια από τα Λαγκάδια. Τις σιδερόβεργες όμως για την πλάκα, λόγω του μήκους τους και της φύσης του μονοπατιού δεν μπορούσαν να τις φορτώσουν στα ζώα και γι' αυτό τις κουβάλησαν οι Σερβαίοι στον ώμο από τα Λαγκάδια. Οι εργασίες σταμάτησαν λόγω του πολέμου και συνεχίστηκαν μετά το 1949. Οι αίθουσες του σχολείου άνοιξαν για τους μαθητές το 1954.