Πέθανε μετά από μακροχρόνια ασθένεια η Μαργαρίτα Ι. Κλεισούρα, στις 27/ 12/ 2023 και η εξόδιος ακολουθία έγινε την μεθεπόμενη, από τον Ιερό Ναό Αγίου Ιερόθεου στο Περιστέρι.
Η Μαργαρίτα είχε γεννηθεί το 1940 στο χωριό και ήταν το πέμπτο παιδί του Γιάννη (Γιαννέλη) Ι. Κλεισούρα και της Γεωργίας Γ. Γκούτη. Οι γονείς της είχαν μείνει ορφανοί από πατέρα, σε πολύ μικρή ηλικία, γι αυτό είχαν πάρει το όνομα του δικού τους πατέρα (Γιάννης και Γιώργος οι παππούδες). Μετακόμισε μαζί με τους γονείς της στην Αθήνα και εγκαταστάθηκε στα Πετράλωνα. Παντρεύτηκε τον Ηλία Μπαλάσκα από την Μεγαλόπολη και απεκτησαν δυο παιδιά, τον Χρήστο, καθηγητή Πανεπιστημίου, που έχει παντρευτεί την Μαρία Κοφολιούλιου και έχουν μια κόρη τη Μαργαρίτα, και τον Γιάννη μηχανικό στην COSΜΟΤΕ, που διαμένουν στο Περιστέρι.
Το πρώτο παιδί του Γιαννέλη ήταν ο Γιώργος (1928), που σκοτώθηκε από Γερμανικό στρατιωτικό αυτοκίνητο το 1942 ή το 1943 στην οδό Αθηνάς, που τον είχε στείλει ο πατέρας του στον θείο του αείμνηστο Σταύρο Γκούτη, λόγω της φτώχειας, που μάστιζε το χωριό μας στη κατοχή.
Το δεύτερο παιδί, η Ελένη (1930), είχε παντρευτεί το Γιάννη Τούντα από τη Λυσσαρέα και έμενε στην Τρίπολη. Έχει πεθάνει πριν αρκετά χρόνια καθώς και ο σύζυγός της. Είχαν αποχτήσει τρία παιδιά, τη Μάρθα που είχε παντρευτεί τον αείμνηστο Γιάννη Γκουντή (και αυτός έχει πεθάνει πριν αρκετά χρόνια), τη Γεωργία που έχει παντρευτεί τον Κώστα Πισπιρίγκο και τον Ηλία που έχει παντρευτεί την Ιωάννα και διαμένει στην Αθήνα. Η Μάρθα και η Γεωργία διαμένουν στην Τρίπολη.
Το τρίτο παιδί, ο Παναγής (1934-2012), εργαζόταν μαζί με το θείο του Σταύρο Γκούτη σε παλαιοπωλείο στην Οδό Πανδρόσου στο Μοναστηράκι. Είχε παντρευτεί την Ελισάβετ Μουζουράκη από την Κω και είχαν αποχτήσει δυο παιδιά, το Γιάννη που παρασύρθηκε από αυτοκίνητο το 2001 στον Κηφισό, όταν πήγαινε στη δουλειά του και έχασε τη ζωή του σε ηλικία 30 ετών. Το δεύτερο παιδί είναι η Ευθαλία, πτυχιούχος Παντείου και έχει παντρευτεί τον Παναγιώτη Χοζοβίτη και διαμένει στο Περιστέρι, μαζί με τον άντρα της και τη Μητέρα της.
Το τέταρτο παιδί του Γιαννέλη, ο Δημήτρης (1936), πέθανε το 1944 ή 1945 από κάποια εντερική λοίμωξη. Τον θυμάμαι πολύ καλά, είμαστε συμμαθητές στη Β’ Τάξη του Δημοτικού.
.
Λίγα λόγια για το σόι του Γιαννέλη.
‘Ήταν το τρίτο παιδί του Γιάννη Κ. Κλεισούρα και της Μαργαρίτας Μπόρα. Είχε γεννηθεί το 1890 και πριν βαπτιστεί, ο πατέρας του σκοτώθηκε από κεραυνό μαζί με δυο μουλάρια που τα είχε φορτώσει ξύλα για το τζάκι. Γι’ αυτό πήρε το όνομά του. Σε ηλικία 8-9 ετών είχε έρθει στην Αθήνα μαζί με κάποιον άλλο πατριώτη, σε κάποιον συγγενή από το σόι των Κλεισουραίων ή των Μποραίων. Κάποια μέρα αποφάσισαν να γυρίσουν στο χωριό με τα πόδια και όπως μας έλεγε πήραν τη σιδηροδρομική γραμμή μέχρι τη Τρίπολη και έκαναν 8-10 μέρες για να φτάσουν στο χωριό.
Είχε πολεμήσει στους Βαλκανικούς Πολέμους και στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Είχε παντρευτεί σε πρώτο γάμο με την Ελένη Κερμπεσιώτη, αδερφή του Μήτσου (Τσαγγαράκου), και απόχτησαν πέντε παιδιά που πέθαναν και τα πέντε και μετά πέθανε και η γυναίκα του. Η μοίρα φέρθηκε πολύ σκληρά δυστυχώς σε όλη την οικογένεια, αφού και οι δυο του αδερφές του, Κατερίνη 1885 και Μαρία (Μαριώ) 1888 έμειναν χήρες, διότι οι άντρες τους πέθαναν το 1918 στην Ισπανική γρίπη, με ένα παιδί η κάθε μια.
Η Κατερίνη Τρουπή (παπίτσαινα) είχε γιο το Θοδωρή (Αλούπη), που το σπίτι τους είναι στην κεντρική πλατεία του χωριού, με το ισόγειο μαγαζί, το οποίο διατηρεί ακόμη και σήμερα (τους καλοκαιρινούς μήνες), ο γιος του Νίκος, παρά τα 93 του χρόνια.
Η ΜαριώΒέργου ήταν η γιαγιά μου και γιός της ο πατέρας μου Μήτσιος-Βέργος. Οι δύο αδερφές για πολλά χρόνια έμεναν μαζί στο σπίτι της Κατερίνης, το σημερινό σπίτι των κληρονόμων Θ. Τρουπή.
.
 |
|
Αριστερά το ζεύγος Γιαννέλη (Ι. Κλεισούρα) και δεξιά το ζεύγος Μήτσιου Βέργου. (Φωτογραφία στις αρχές του 1970) |
Ο Γιαννέλης είχε ασχοληθεί όπως η πλειοψηφία των χωριανών μας με την οικοδομική τέχνη. Ήταν εργατικός και καλοκάγαθος άνθρωπος και πολύ πρόσχαρος παρά με τα όσα είχε περάσει. Το σπίτι του είναι κάτω από τη μεγάλη πλατεία, κάτω από το σπίτι του αείμνηστου Θανάση Ανδρ. Μπόρα (Μποδοσάκη) και δίπλα από το σπίτι του Μήτσου Ν. Κωνσταντόπουλου. Είναι ένα από τα πιο παλιά σπίτια του χωριού μας, ίσως και το πιο παλιό. Είναι ανακαινισμένο από τον Παναγή, γύρω στο 2000 περίπου.
.
Η αποθανούσα Μαργαρίτα ήταν πρόσχαρος άνθρωπος, σοβαρή, κοινωνική καλή σύζυγος και καλή μητέρα. Έχαιρε της εκτίμησης των πατριωτών και των γειτόνων της και όλων όσοι είχαν την τύχη να τη γνωρίσουν.
Τι άλλο να πω για σένα Μαργαρίτα που μεγαλώσαμε μαζί, σαν αδέρφια.
Ο πατέρας μου, Μήτσος Βέργος, είχε τον πατέρα σου (και θείο ττου) σαν πατέρα, αφού ο ίδιος δεν είχε γνωρίσει το δικό του πατέρα και παππού μου.
Σε κάθε γιορτή ή άλλη εκδήλωση είμαστε πάντα μαζί. Δεν θυμάμαι ποτέ τις αποκριές ή τις γιορτές να μην γιορτάζαμε μαζί.
Στο σύζυγό σου Ηλία και στα παιδιά σου, και στους υπόλοιπους συγγενείς εύχομαι τα θερμά συλλυπητήρια να έχουν υγεία να σε θυμούνται.
Ας είναι Αιωνία η μνήμη σου και η μνήμη όλων των συγγενών μας.
.
Γιώργος Δ. Βέργος
.
