Από την ποιητική συλλογή "Το προσωπείο του χρόνου".

 

Αλίμονο, ήταν στάση της στιγμής

Πρέπει να προχωρήσω.

Αλλά κρατώντας την ανάσα μου

Θ΄ακούσω την καρδιά του χρόνου να χτυπάει

Ή μήπως μόνο τα ψελλίσματα της ίδιας μου ψυχής;

.

Φλυαρούμε όλοι ακατάπαυστα

Από το φόβο μήπως γίνει αβάσταχτη η σιωπή

Και δεν ακούμε το λόγο της ψυχής

Κι αν μια φωνή ηχήσει κάποτε απ΄ τα βάθη

Σπεύδουμε να την πνίξουμε αμήχανοι.

.

(ΧΙΜ)


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.