Γ. Δ. Βέργος 

Φέτος (2022), επειδή δεν διάβασα κάτι σχετικό για τον εορτασμό του Πάσχα στο χωριό, από κάποιον που βρέθηκε εκεί, σκέφτηκα να γράψω εγώ λίγα λόγια, έτσι για την ιστορία του τόπου μας και τους νεότερους πατριώτες, από όσα έμαθα.

Από όσα θυμάμαι, εμεις  οι μεγαλύτεροι πατριώτες, που γεννηθήκαμε και ζήσαμε για πολλά χρόνια στο χωριό, έχουμε βαθειά χαραγμένα στη μνήμη μας τα βιώματα των εορτών του χωριού, ιδιαίτερα αυτών του Πάσχα. 

Σε σχετικό μου άρθρο, που έχει δημοσιευθεί στην ιστοσελίδα,

«Από την Κυριακή των Βαΐων έως την Κυριακή του Θωμά»,

 περιγράφω την όλη διαδικασία αυτού του εορτασμού, στον οποίο περιλαμβάνεται και ο εορτασμός της «Ζωοδόχου Πηγής» (πρώτη Παρασκευή μετά το Πάσχα), που είναι ο ιστορικός Ναός του χωριού.

Όσο περνούν τα χρόνια, τόσο πιο δύσκολο είναι το πασχαλινό ταξίδι στο χωριό, όσο και αν η ψυχή μας το επιθυμεί.

Τότε,  όλη τη Μεγάλη Εβδομάδα, όλα τα σπίτια στο χωριό ήταν γεμάτα. Η Εκκλησία επίσης,  από τη Μ. Πέμπτη και μέχρι της Ζωοδόχου Πηγής, ήταν ασφυκτικά γεμάτη.Έτσι και φέτος, όπως και τα τελευταία 10 χρόνια,   δεν τα κατάφερα να  κάνω Πάσχα στουΣέρβου, λόγω διαφόρων  κολλημάτων και υποχρεώσεων. Μετά το 1990 (που έφτιαξα το σπίτι στο χωριό) για δέκα πέντε και πλέον χρόνια έκανα μαζί με τις οικογένειες των παιδιών μου Πάσχα εκεί και άρεσε σε όλους πάρα πολύ.    Νοσταλγώ βέβαια και την εποχή που έμενα εκεί, μέχρι το 1965, που ο εορτασμός του Πάσχα και άλλων μεγάλων εορτών είχαν ξεχωριστό νόημα.   Άλλες εποχές, άλλα ήθη και έθιμα.

Με την πάροδο των ετών,  ήταν αναπόφευκτο να περιοριστεί ο αριθμός  των πατριωτών που επισκέπτονται  το Πάσχα στο χωριό, ιδιαίτερα τα 2 τελευταία χρόνια με το πρόβλημα της νόσου covid 19.  

.  

servou 5

Σέρβου 2012 (πριν 10 χρόνια). Περιφορά επιταφίου

Σε πρώτο πλάνο ο Κώστας  Σχίζας και ο Μαρίνος Ρουσιάς

 Σύμφωνα λοιπόν με τις πληροφορίες μου, την  Μ. Παρασκευή το πρωί,  περίπου δέκα γυναίκες (δεν αναφέρω ονόματα μήπως ξεχάσω κάποια), στόλισαν τον επιτάφιο μα άσπρα και κόκκινα γαρύφαλλα. Μπράβο τους, τους  ευχόμαστε όλοι να είναι καλά, να τον στολίσουν τον επιτάφιο και του χρόνο και όχι μόνο.

Αποκαθήλωση δεν έγινε, διότι δεν πρέπει να είχε γίνει λειτουργία τη Μ. Πέμπτη το βράδυ, προφανώς  γιατί δεν υπήρχε παππάς. Νωρίς το απόγευμα της  Μ. Παρασκευής ήρθε ο παππά-Μανώλης και έψαλαν  τα εγκώμια της Παναγίας, με ψάλτη τον Κ. Δάρα, που τον συνόδευσαν μερικές γυναίκες του χωριού. Μπράβο τους, ιδιαίτερα  στον Κώστα που δεν απουσιάζει  σχεδόν από καμία θρησκευτική εκδήλωση του χωριού. Σημαντική η προσφορά του στο χωριό και στους πατριώτες.  Η περιφορά του επιταφίου έγινε μέχρι την  κεντρική πλατεία του χωριού, μπροστά από το μαγαζί του Γιάννη Ρουσιά, διότι ο παππάς  έπρεπε να πάει και σε άλλο χωριό. Ο κόσμος που συμμετείχε στην περιφορά του επιταφίου πρέπει να ήταν πάνω από 60  άτομα.  Αρκετοί νέοι και πολλά μικρά παιδιά.

  Το Μ. Σάββατο η Ανάσταση έγινε στις εννέα το βράδυ, διότι πάλι ο παππάς έπρεπε  να πάει και σε άλλα χωριά. Παρόντες στην Ανάσταση πρέπει να ήταν  περί τα εκατό άτομα. Βέβαια ήταν και αρκετοί που δεν παραβρέθηκαν στην Εκκλησία.  Πρωινή λειτουργία δεν είχε καμιά ημέρα, ούτε την Δευτέρα μετά το Πάσχα, που ήταν και γιορτή του Αγίου Γεωργίου.

Πάντως, είχε μια σχετικά ικανοποιητική  κίνηση το χωριό, με ψήσιμο αρνιών, τραγούδια και διάφορα άλλα,  που έδιναν έναν ξεχωριστό εορταστικό τόνο, την Άγια αυτή ημέρα.

   Την Παρασκευή της Ζωοδόχου Πηγής,  πάλι δεν πήγε  παππάς  στο χωριό και η γιορτή της Εκκλησίας μας αποφασίστηκε για  την Κυριακή του Θωμά, που συμπίπτει φέτος και με την πρωτομαγιά.

 

Έτσι περίπου έχουν τα πράγματα, εν έτει 2022, για το Πάσχα στο χωριό μας Σέρβου. Ας ελπίσουμε πως του χρόνου οι συνθήκες θα είναι καλύτερες και περισσότεροι πατριώτες θα συνεορτάσουν το Πάσχα στο χωριό.

Χ ρ ό ν ι α   π ο λ λ ά ,     σ ε   ό λ ο υ ς   τ ο υ ς   α π α ν τ α χ ο ύ   τ η ς   γ η ς   π α  τ ρ ι ώ τ ε ς .

 

(XIM)


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το Δημοτικό Σχολείο άρχισε να χτίζεται τον Αύγουστο του 1936. Επειδή τότε δεν πήγαινε αυτοκίνητο στου Σέρβου, τα τσιμέντα τα κουβάλησαν με μουλάρια από τα Λαγκάδια. Τις σιδερόβεργες όμως για την πλάκα, λόγω του μήκους τους και της φύσης του μονοπατιού δεν μπορούσαν να τις φορτώσουν στα ζώα και γι' αυτό τις κουβάλησαν οι Σερβαίοι στον ώμο από τα Λαγκάδια. Οι εργασίες σταμάτησαν λόγω του πολέμου και συνεχίστηκαν μετά το 1949. Οι αίθουσες του σχολείου άνοιξαν για τους μαθητές το 1954.