1) Πρώτος μίλησε Ανώτατος αξιωματικός-γιατρός της Αεροπορίας. Εξέφρασε τα συλλυπητήριά του στην οικογένεια και αναφέρθηκε στην στρατιωτική και ιατρική σταδιοδρομία του Ηλία καθώς και στην εντιμότητα του και την αφοσίωση του στο καθήκον. Απαρίθμησε τα τιμητικά μετάλλια που η Αεροπορία του απένειμε και κατέθεσε στεφάνι στη μνήμη του.

2) Ο Χ. Ι. Μαραγκός, οικογενειακός φίλος και μέλος του ΔΣ του Συνδέσμου Σερβαίων, που μίλησε στη συνέχεια είπε:
"Αγαπητέ μας Ηλία Μαζευτήκαμε τούτη την ώρα εδώ, συγγενείς και φίλοι, άνθρωποι που σε αγαπήσαμε και σε εκτιμήσαμε, για το στερνό αντίο στο μεγάλο σου ταξίδι. Εδώ είναι η Φανή, η εξαιρετική σύζυγος και συνάδελφος, ο Θοδωρής και η Δώρα, τα δύο καταπληκτικά σας παιδιά, όπως και η νύφη σας Ειρήνη, που όλοι σου συμπαραστάθηκαν με αγάπη και σεβασμό σε όλη τη διάρκεια της δοκιμασίας σου -εδώ και ένα χρόνο περίπου- και δεν σε άφησαν ούτε μια στιγμή μόνο, ούτε μέρα ούτε νύχτα. Μιας δοκιμασίας που αντιμετώπισες με αξιοθαύμαστη καρτερία, με κουράγιο και με φιλοσοφική διάθεση. Ο Θοδωρής σου -γιατρός και αυτός που ακολουθεί τα βήματά σου στην καρδιολογία-, σε συνόδευσε στο ταξίδι της Αμερικής για την εγχείρηση και τους 6 μήνες που νοσηλεύτηκες στο νοσοκομείο της Αεροπορίας, κάθε βράδυ "κοιμόταν" δίπλα στο προσκεφάλι σου. Υπόδειγμα παιδιών, σε έναν εξαιρετικό οικογενειάρχη. Εδώ είναι οι αδερφές σου με πολλά μέλη των οικογενειών τους, που σου συμπαραστάθηκαν όσο μπορούσαν, όπως και η αδερφή της Φανής με την οικογένειά της.

Ήρθαν να σε αποχαιρετήσουν όλοι σχεδόν οι Αραπαίοι και πάρα πολλοί Σερβαίοι. Πολλοί συμμαθητές σου από το δημοτικό σχολείο Σέρβου, το Γυμνάσιο Λαγκαδίων, τη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή, πολλοί συμφοιτητές σου στην Ιατρική Σχολή και πολλοί συνάδελφοί σου στρατιωτικοί -κυρίως της Αεροπορίας- αλλά και συνάδελφοι σου γιατροί. Εδώ είναι και πολλοί από τους ανθρώπους που δέχτηκαν τις ιατρικές σου γνώσεις και υπηρεσίες, τις πάμπολλες ιατρικές σου προσφορές -που απλόχερα μοίραζες-  και πολλοί φίλοι και γνωστοί σου.

Γεννήθηκες στο μικρό συνοικισμό Αράπηδες του χωριού μας Σέρβου, που για όσους δεν γνωρίζουν βρίσκεται κοντά στη Δημητσάνα και στα Λαγκάδια. Η μητέρα σου ήταν από του Σέρβου, τους Κωνσταντοπουλαίους. Μεγάλωσες μέσα στη φτώχεια, στις δύσκολες συνθήκες εκείνης της εποχής, όπως όλα τα χωριατόπαιδα. Ήσουν μοναχογιός και είχες την φροντίδα πέντε αδελφών,  αλλά και την υποχρέωση να τις βοηθήσεις όλες, πράγμα που έπραξες σε όλη σου τη ζωή. Πηγαινοερχόσουν καθημερινά στο δημοτικό σχολείο Σέρβου (απόσταση από το συνοικισμό πάνω από μισή ώρα), συχνά με βροχές, χιόνια και κακουχίες και πολλές φορές ξυπόλυτος. Συνέχισες το Γυμνάσιο στα Λαγκάδια, δυο ώρες  ποδαρόδρομο από το συνοικισμό και αρκετές  φορές με το σακούλι στην πλάτη. Στο Γυμνάσιο διακρίθηκες, τόσο για την επίδοσή σου στα γράμματα -βρισκόσουν πάντα στην κορυφή-, όσο και για τον εξαιρετικό χαρακτήρα σου, που είχαν να το λένε οι συμμαθητές σου και οι καθηγητές σου.

Τελειώνοντας το Γυμνάσιο πέρασες με την πρώτη στη Στρατιωτική Ιατρική Σχολή, όπου επίσης διακρίθηκες στα 6 χρόνια των σπουδών σου, για την πρόοδό και το ήθος σου. Κατατάγηκες στην Αεροπορία  και πρόσφερες τις υπηρεσίες σου με υψηλό αίσθημα ευθύνης, από διάφορες θέσεις στην Ελλάδα, αλλά και από το εξωτερικό, που σε είχε στείλει η υπηρεσία για 2 χρόνια. Εξάντλησες την στρατιωτική ιεραρχία και αποστρατεύθηκες πριν 8 χρόνια, με το βαθμό του υποπτεράρχου. Στη διάρκεια της θητεία σου, εκτός των άλλων,  δημοσίευσες και αρκετά άρθρα στην Στρατιωτική Εγκυκλοπαίδεια

Απόχτησες την ειδικότητα του καρδιολόγου και έγινες διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παράλληλα με τη στρατιωτική σου ανέλιξη διακρίθηκες και για το επιστημονικό- ερευνητικό σου έργο, με τη δημοσίευση δεκάδων εργασιών σε Ελλάδα και εξωτερικό και τη συμμετοχή σου σε πάμπολλα συνέδρια εντός και εκτός Ελλάδος. Επί σειρά ετών ήσουν γραμματέας της Ελληνικής Εταιρείας Αρτηριοσκλήρωσης, με πλούσια επιστημονική δραστηριότητα.

Παράλληλα με όλα αυτά, ασχολήθηκες και με τα συλλογικά του πολιτιστικού Συνδέσμου του χωριού μας Σέρβου,  και παρήγαγες και εκεί αξιόλογο έργο. Το 1976 έπαιξες πρωτεύοντα ρόλο στην έκδοση της εφημερίδας "Αρτοζήνος" του Συνδέσμου, που η έκδοσή της συνεχίζεται αδιάκοπα μέχρι σήμερα. Την ίδια περίοδο πρωτοστάτησες στην κατασκευή  από το Σύνδεσμο του αμαξιτού δρόμου Σέρβου-Αράπηδες και αγωνίστηκες όλα τα χρόνια για την συντήρηση και τη βελτίωσή του. Από το 2003 μέχρι το 2009, διετέλεσες πρόεδρος του Συνδέσμου και το έργο σου θα μείνει στην ιστορία του πατριωτικού μας σωματείου. Από τα πλέον αξιόλογα έργα αυτής της περιόδου θα αναφέρω την απόκτηση από το Σύνδεσμο ιδιόκτητης στέγης στην Αθήνα, την δημιουργία  μνημείου στο συνοικισμό Αράπηδες, την ολοκλήρωση  των βασικών εργασιών του Πολιτιστικό Κέντρο Σέρβου και το πλέον σημαντικό ίσως όλων, τη δημιουργία της ιστοσελίδας του Συνδέσμου servou.gr, που ξεπέρασε κάθε προσδοκία μας. Πλέον αυτών πρέπει να αναφέρω και την  ενεργό συμμετοχή σου στην ίδρυση του Ορειβατικού Ομίλου "Η Γκούρα", στη διοίκηση του οποίου ήσουν ειδικός Γραμματέας.

Ως φίλος από το δημοτικό σχολείο ("κολλητός", όπως λένε σήμερα οι νέοι), ως πατριώτης, ως συμμαθητής, ως συμφοιτητής, ως συνάδελφος γιατρός και στενός συνεργάτης σου σε όλες τις συλλογικές μας δραστηριότητες, ως ενεργό μέλος της σημερινής διοίκησης του Συνδέσμου  και με την πεποίθηση πως εκφράζω τα συναισθήματα όλων των πατριωτών, και όχι μόνο, σε ευχαριστούμε για ότι πρόσφερες στο χωριό μας, στους πατριώτες, στην περιοχή μας και γενικότερα  στην κοινωνία. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη.

Αιωνία σου η μνήμη και ας είναι ελαφρό το χώμα της Αραπαίικης γης που θα σε σκεπάσει".

3) Ο Θ. Γ. Τρουπής, πρόεδρος του Συνδέσμου Σερβαίων, είπε:

"Τον αγώνα τον καλόν ηγώνισμαι. Τον δρόμον τετέλεκα. Την πίστη τετήρηκα.
Λοιπόν μοι απώκειται ο της δικαιοσύνης στέφανος".

Με τα λόγια αυτά του Αποστόλου Παύλου, με πόνο ψυχής, η αγαπημένη σου οικογένεια, συγγενείς, φίλοι και συγχωριανοί, συναχθήκαμε Ηλία, για να σε αποχαιρετήσουμε. Υπήρξες ακέραιος και ηθικός άνθρωπος, άριστος οικογενειάρχης, κορυφαίος επιστήμονας, το αποκούμπι όλων των συγχωριανών μας, όταν χρειάζονταν τις υπηρεσίες σου. Ήσουν ένας καλός χριστιανός της στρατευομένης  εκκλησίας και από προχθές ανήκεις στη θριαμβεύουσα εκκλησία του Χριστού. Προσευχόμαστε ο Παντοδύναμος την ημέρα της κρίσης να σου απευθύνει το κάλεσμα.

 «Ευ δούλε αγαθέ και πιστέ, επί ολίγα ης πιστός, επί πολλών σε καταστήσω.
Είσελθε εις την χαράν του Κυρίου σου».
.
Ηλία,
εκπροσωπώντας  όλους τους πατριώτες και το ΔΣ του Συνδέσμου μας,  τον οποίο υπηρέτησες για πολλά χρόνια ως πρόεδρος με αξιόλογο έργο, εύχομαι το χώμα που θα σε σκεπάσει να είναι ελαφρύ και δροσερό, όπως η πρωινή πάχνη του Αρτοζήνου και της Φραζινέτας. Το ΔΣ του Συνδέσμου μας σε έκτακτη συνεδρίαση, σε αναγνώριση των εξαίρετων υπηρεσιών που πρόσφερε ο πατριώτης μας Ηλίας Χειμώνας στο χωριό μας και στους πατριώτες, αποφάσισε.
.
1) να καταθέσει στεφάνι στη μνήμη του.
2) Να παραστεί  σύσσωμο το ΔΣ στην  εξόδιο ακολουθία.
3) να δώσει το όνομά του στο γραφείο του Συνδέσμου, για την απόκτηση του οποίου πρωτοστάτησε.
.
Καλή Ανάσταση αγαπημένε μας Ηλία.
Θα σε θυμόμαστε για πάντα".

4) Ο Ι. Καλογεράς από την Αετορράχη, οικογενειακός φίλος και κουμπάρος του Ηλία, προσφώνησε το νεκρό:

"Αγαπημένε μου φίλε και αδελφέ Ηλία

Με θλίψη μεγάλη και πόνο, μαζευτήκαμε σήμερα όλοι εδώ, συγγενείς φίλοι, παλιοί συμμαθητές, πατριώτες και γνωστοί, σαν μάθαμε το θλιβερό μαντάτο του αναπάντεχου χαμού σου. Ο πένθιμος ήχος της καμπάνας του Αγίου Κωνσταντίνου στους Αράπηδες, μετέφερε σε όλα τα χωριά μας το πικρό νέο και πόνεσε τις καρδιές όλων. Τα στόματα μια μόνο φράση ψιθύρισαν. Την ίδια που ακούστηκε με την είδηση  της ξαφνικής αρρώστιας σου.

Γιατί;
Γιατί θεέ μου μας παίρνεις τον Ηλία;
Γιατί τον καλύτερο άνθρωπό μας; Το καμάρι και το ιατρικό μας στήριγμα; Τι απάντηση όμως να πάρει κανείς; Αυτός μόνο ξέρει το γιατί.
Ίσως γιατί σε αγάπησε πιο πολύ, ίσως γιατί αυτό να είναι και το τελευταίο για Σένα.
.
Ηλία μου.
Από μικρά παιδιά μας έσμιξε η ζωή. Στους Αράπηδες με τα παιχνίδια μας, κάναμε και τα πρώτα όνειρα για τη ζωή. Να σπουδάσουμε να φύγουμε από τη φτώχια  και τη σκληρή ζωή των γονιών μας. Και κάναμε το πρώτο μας φτερούγισμα για το Γυμνάσιο, για τα Λαγκάδια. Εκεί για 6 χρόνια, μαζί με άλλους πατριώτες συμμαθητές μας, ζήσαμε χρόνια πέτρινα, παλεύοντας για το όνειρο. Και εκεί διαπιστώσαμε όλοι, τι σημαίνει Ηλίας Χειμώνας. Ξεχώρισες, μπροστάρης σε όλα, έγινες το πρότυπο και το καμάρι όλων μας. Στην γνώση, την κρίση, τη λογική, την ηθική, τη συμπεριφορά. ΄΄Ολοι σε θαυμάζαμε και θέλαμε να σου μοιάσουμε. Πόση χαρά νιώσαμε όταν, παρά τις σχολικές μας ελλείψεις, πέρασες από τους πρώτους στην Στρατιωτική Ιατρική Σχολή. Η λαμπρή σου καριέρα, έκανε όλους μας να καμαρώνουμε. Ήσουν πάντα κοντά στον άρρωστο, κοντά στην επιστήμη σου. Ήρεμος, απλός, ταπεινός, γλυκομίλητος. Παντού λόγια επαίνου. Θυμάμαι τα λόγια του δ/ντή  του ΓΝΑ, όταν τον ρώτησα για σένα:
"Ο Ηλίας είναι κεφάλαιο και στολίδι για την Αεροπορία. Δίκαιος, εργατικός, αφοσιωμένος στο καθήκον".

Όλα αυτά, μέχρι εκείνο το βράδυ του Απρίλη που οι δυο μας στο Θεολόγο, όπως συνηθίζαμε, μιλούσαμε για τι άλλο; Για το χωριό και τα παλιά. Και ήλθε το αναπάντεχο νέο: "Γιάννη, μου είπες, έχω πρόβλημα σοβαρό. Αρχίζω μεγάλο αγώνα. Θα παλαίω όσο αντέξω". Και άρχισε το μαρτύριο σου. Και εσύ όπως σε ήξερα. Αξιοπρεπής, πειθαρχικός στους γιατρούς, με υπομονή Ιώβεια, ανέβαινες το Γολγοθά σου. Ρεαλιστής, συμβούλευες, παρηγορούσες και έπεσες αξιοπρεπής. Αγαπημένε μου Ηλία Είμαστε όλοι δίπλα σου πικραμένοι. Η Φανή σου, η Δωρούλα σου, ο Θοδωρής, η Ειρήνη, που σε όλο το μαρτύριό σου στάθηκαν δίπλα σου, χωρίς να αφήσουν ούτε ένα λεπτό. Οι αδελφές σου με τις οικογένειές τους, όλοι εμείς οι φίλοι σου και συμμαθητές σου.

Παρακαλούμε τον πανάγαθο Θεό να σε έχει πάντα στην αγκαλιά του και να παρηγορήσει την οικογένειά σου. Εμείς ένα μονάχα μπορούμε να σου υποσχεθούμε.

Θα σε θυμόμαστε πάντα και θα είσαι για μας παράδειγμα φωτεινό στη ζωή μας. Καλό σου ταξίδι αγαπημένε μας".

5) Εκπρόσωπος από το Σύλλογο του  χωριού "Θεολόγος", όπου ο Ηλίας είχε  το εξοχικό του. Αναφέρθηκε με κολακευτικά λόγια για τη συμμετοχή του εκλιπόντος στις δραστηριότητες του Συλλόγου.

Στην εκκλησία του Αγίου Κωνσταντίνου στους Αράπηδες μίλησε ο Δήμαρχος Ηραίας κ. Σταύρος Χριστόπουλος και διάβασε το ψήφισμα του ΔΣ, που δημοσιεύουμε σε άλλο άρθρο. Επίσης μίλησε ο Δήμαρχος Λαγκαδίων κ. Κούλης και αναφέρθηκε στο χαρακτήρα και τη δραστηριότητα του εκλιπόντος. Τέλος η γραμματέα του Φυσιολατρικού Ομίλου "Γκούρα", κυρία Μαρίνα Διαμαντοπούλου-Τρουπή διάβασε το ψήφισμα του σωματείου, το οποίο έχει αναρτηθεί στην ιστοσελίδα μας.     


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Τον Φεβρουάριο 1956 έριξε τόσο χιόνι που έκλεισε ο δρόμος και το χωριό αποκλείσθηκε από το υπόλοιπο κόσμο για εβδομάδες. Οι «σάκκινες» με το αλεύρι στα μαγαζιά τελείωσαν και ο κόσμος άρχισε να μην έχει ψωμί. Ο τότε πρόεδρος της Κοινότητας Γιώργης Δάρας (Γιώκο-Ντάρας) τηλεφώνησε στο Νομάρχη και του είπε «πεθαίνουμε απαξάπαντες. Ανάγκη να μας στείλετε κατεπειγόντως άλευρα. Μη βραδύνετε». Η νομαρχία ανταποκρίθηκε και την άλλη ημέρα ήρθε ένα ντακότα και έριξε αλεύρι και σιτάρι στα χωράφια, στην απάνω μεριά του χωριού, από τη Ζευγολατίτσα μέχρι το σπίτι του Γιωργιού.