Σε σκότωσα μια νύχτα μυστικά
Και άλλαξα πορεία.
Όμως ακόμη και νεκρός
Το ξέρω, είσαι μέσα μου.
Συχνά σε νοιώθω να σκιρτάς
Σαν να μην είχες ξεψυχήσει.
Συχνά σ΄ακούω να μιλάς
Σαν να μην είχες βουβαθεί.
Συχνά εσύ ενεργείς
Στη θέση μου.
Κι απόψε, όταν τρέμοντας μας έδειξε
Η Αρμένισσα τη ζωγραφιά του Αραράτ,
Ποιανού ήταν το δάκρυ που ανάβλυσε στο μάτι μου;
Δικό μου ή δικό σου;
Αν δεν είχαμε γίνει ξένοι,
Θα λεγα πως αυτό το δάκρυ μας ενώνει.
(χιμ)
Η διάνοιξη του δρόμου από τον Αγιώργη το Σαρά μέχρι το χωριό, μήκους 12 χιλιομέτρων έγινε το 1950. Οι Σερβαίοι διέθεσαν τις μερίδες τους από τη βοήθεια της UNRA που πουλήθηκαν για να συγκεντρωθούν χρήματα για την μπολντόζα. Επίσης δούλεψαν προσωπική εργασία όλοι οι ενήλικες του χωριού. Οι Αραπαίοι, επειδή είχαν να περπατήσουν μια ώρα παραπάνω από τους Σερβαίους, για να φθάσουν από το σπίτι τους στο έργο και μία να γυρίσουν, κοιμόσαντε το βράδυ εκεί που δούλευαν.
