Θοδωρή Κ. Τρουπή (Από τη Συλλογή «Επιστολάρια»)

Κοπανάκι, Ιούλιος 1951

(Είναι το λάδι µπόλικο και το ψωµί καθάριο )
Στο Γιώκο Ν. Δάρα

Ζακόνι τόχουνε οι Αρβανίτες,

όταν οι νιόπαντροι χτίζουν κονάκι,
τους χτίστες τους
ταίζουν συντοπίτες
µε ψάρια, κοτερά και κάνα αρνάκι.

 

Του µάστορη το µάγουλο ροδίζει.

Το µαστοροπουλάκι καρδαµώνει.
Κρυφοκαπνίζει ο τριότης και γαµπρίζει
και ράβει το σχισµένο παντελόνι.

 

 

 Απόχηρες απ’ τα γιαπιά περνάνε….

Φέρνουν ρακή, κρασί, καλημερνάνε,

Λένε τα καλορίζικα και τέτοια............

Δεν ξεστοµίζουν τα δικά τους ντέρτια.
Με το Θανάση είναι ξετρελαµένη

η µοδιστρούλα του Παπά, η Ελένη.

Υ.Γ. Μια γλάστρα στο παράθυρο γαρίφαλα γιοµάτη.

 


Εικόνες από το χωριό

 

Newsflash - Ξέρετε ότι...

Το 1952 εκδηλώθηκε επιδημία τύφου στο χωριό. Οι υγειονομικές αρχές τότε θεώρησαν σαν αιτία της μόλυνσης τις κορύτες στις βρύσες και στα πλαίσια των έργων εξυγίανσης αντικατέστησαν τις καλαίσθητες πέτρινες πελεκητές κορύτες με ακαλαίσθητους μεταλλικούς σωλήνες. Δεν τους πέρασε από το μυαλό ότι το νερό θα μπορούσε να είχε μολυνθεί από το πέρασμά του κάτω από αυλές και σπίτια, αφού οι βρύσες ήταν σε σημείο χαμηλότερο από τα σπίτια. Το υδραγωγείο που έφερε καθαρό νερό από την Κοκκινόβρυση έγινε αργότερα, το 1959.