Λυγερό μου κυπαρίσσι

Στην άκρη του κήπου μου υψώνεται, ένα δέντρο,

όπου χειμώνα-καλοκαίρι, φωλιάζουν τα πουλιά.

Είναι ψηλό και λυγερό, κυπαρίσσι αιωνόβιο,

από προπάππου φυτεμένο, εκείνα τα χρόνια τα παλιά.

Παιδί, θυμάμαι, μάθαινα από τους μεγάλους ιστορίες,

για όλους εκείνους που το πότισαν,

για λύπες, αγάπες και χαρές από τρεις γενιές,

που ήρθαν και πέρασαν, τα μυστικά τους πίσω άφησαν.